NOL
8. NOL (Muza SXL 1300 wyd. 1977)
| Tytuł | Czas trwania |
|---|---|
| 1. „Taki wiatr” | 04:50 |
| 2. „Słuchaj rytmu” | 03:40 |
| 3. „W pochodzie codzienności” | 07:40 |
| 4. „Biel” | 03:20 |
| 19:30 |
| Tytuł | Czas trwania |
|---|---|
| 1. „Chciałabym być słońcem” | 03:20 |
| 2. „Gdzie mnie wiodą” | 05:30 |
| 3. „Co to za człowiek” | 04:52 |
| 4. „Zabierz smutek” | 05:50 |
| 19:32 |
Muzyka: Tadeusz Nalepa
Słowa: Bogdan Loebl
Skład zespołu:
- Tadeusz Nalepa – gitara elektryczna, gitara akustyczna, śpiew
- Mira Kubasińska – śpiew
- Zbigniew Wypych – gitara basowa
- Andrzej Tylec – perkusja
- Bogdan Lewandowski – organy Hammonda, fortepian, moog, fortepian Fendera
- Reżyser nagrania: Janusz Urbański
- Operator dźwięku: Krystyna Urbańska
- Projekt graficzny: Marek Karewicz
Niezidentyfikowany Obiekt Latający, NOL jest albumem dowodzącym zwrotu Nalepy w stronę zdecydowanie rockowej estetyki. Abstrahując od niezaprzeczalnego faktu, iż płyta ta dalece odstaje od najwartościowszych dokonań grupy Breakout jest jednak produkcją zawierającą wartościowe utwory, pełne intrygujących pomysłów aranżacyjnych, zapożyczeń z nurtu jazz fusion (szczególnie w warstwie rytmicznej), przy ciągle silnie obecnym pierwiastku wpływów bluesowych. Mira Kubasinska, która powróciła do roli wiodącej wokalistki - nie wykonuje jedynie partii wokalnej w utworze Na naszej drodze - szukała nowych środków ekspresji, nieco „spłaszczając” emisję. Jest to najbardziej widoczne w utworze Biel. Elementem, który obniża wartość materiału jest fatalna realizacja dźwięku, która znacznie odróżnia tę produkcje od pozostałych. Głos wokalistki brzmi całkiem inaczej niż na poprzednich płytach. Wyjątkową kompozycją na albumie jest utwór Chciałabym być słońcem, kolejny znaczący w dorobku artystki emocjonalny „manifest miłości”. Kubasińska doskonale odnalazła się również w stylistyce boogie (Co to za człowiek) i bluesie (Zabierz smutek), gdzie zaśpiewała bardzo eterycznie.
Opracowanie: Wojciech Kwieciński
